أهات مكتومة

آهــات مكتومــة

نفسى يا دنيا فى حضن دافي
أرمى فيه همومى الى فوق كتافي
وأغمض عيني وأنسى روحى
ويحس بيا ويداويلى جروحى
وعنيا من الاحــزان والجراح تبكي
وأفضفض بالى جوايا وليه احكي
ويقولى مالك فيك إيه
هما الناس والدنيا جايين عليك كده ليه
نفسى فى حد يحبنى ويحس بيا
ويخاف عليا ويمسح دموعى من عنيا
نفسى فى حد يمد ايديه وفى حضنه ياخدني
وعن الناس والدنيا والى فيها يبعدني
بس الاصحاب كلهم فى همومهم عايشين
يفرحوا يوم ويبكوا سنة واهم راضيين
والاهل بيرموا على كتافى حمول
قاله ايه انا الى عنهم مسؤل
شكل كده الاحزان فيكي يا دنيا هطول
دموع فى عيوني وفى قلبى زى الجبال
مالهاش ياناس وصف ولا كلام يتقال
مش قادر اتكلم ولا اقول مالى
الدنيا جايه عليا وبتهد كل امالى
جواياجراح وهموم بالكووم
والناس كلهم والدنيا جايبين عليا اللوم
مع انى والله عايش وسطهم مظلوم
ايه يا دنيا مابقتشى لاقى كلام اكتبه خلاص
هو انتى ايه معندكيش احساس
ولا بقه فيكي ولا فى قلوب الناس اخلاص
مابقتشى عارف اكتب من دموعى الى فوق الورق
ماهو الامان وكل شئ حلو من حياتى بينسرق
ليه يا دنيا كل اللى احبه عنى بتبعديه
والهم والجرح فى قلبى بتزوديه
وكل ما اجى افوق وابص لفوق
الاقي احزانى بتشدنى بميت الف طوق
واجى اشق طريقى للفرح الاقى مليون سد
وابص حوليا الاقيني لوحدى ومافيش حد
نفسى اقول اااااه ودموعى تخرج من عيونى
تنزل على الى جرحونى وفى احزانى لوحدى سابونى
بس ليه يا دموعي من عنيا مابتخرجيش
قالتلى واخرج ليه ماهوفوق خدك هموت مش هعيش
طب اخرجى وهكون جمبك متخافيش
ماهو بقيت عايش لوحدى وغيرك ماليش
اطمنى يا دموعى ويا اهاتى ومن قبى اطلعى
وللجراح والاحزان يلا يادنيا فى حياتى ازرعى
ما انا عارف انى لوحدى هجمعهم
والفرحه والضحكه الى ماتوا مافيش حاجه خلاص هترجعهم
خلاص هسكت ومش هتكلم تانى غير بدموع
زى ما يكون البكي عشانى مصنوع
تعبت خلاص ومابقتشى قادر اتحمل
هرضى بنصيبى وفى طريق جراحى لوحدى هكمل
وهسيبك يا دنيا تزودى عذابى
وهيبقى الحزن والدموع والجراح هما اصحابى
ودموعى واهاتى هيبقوا اعز احبابى